ഒരു ആവര്‍ത്തന കഥ ...!!!

ഒരു ആവര്‍ത്തന കഥ ...!!!

അറിവ് പലപ്പോഴും അപൂര്‍ണ്ണമാകുമ്പോള്‍ ഉള്ളതുതന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും അറിവില്ലയ്മയായി മാറും. . എങ്കിലും ഉള്ളതുതന്നെയാണ് പൂര്‍ണ്ണമെന്നും , ഇനി ഒന്നും അറിയാനില്ലെന്നും അങ്ങിനെയുള്ളവര്‍ അഹങ്കരിക്കുമ്പോള്‍ പിന്നെ അറിവിന്റെ ഒരു ശകലമെങ്കിലും കടന്നെതുന്നതും അപ്രാപ്യം. അവിടെ ഉള്ള വെളിച്ചവും സൃഷ്ട്ടിക്കുക അന്തകാരം മാത്രവും. എന്നിട്ടും ആ അന്തകാരമാണ് അല്ലെങ്കില്‍ അതുമാത്രമാണ് ജീവിതത്തെയും ലോകത്തെയും നയിക്കുന്നതെന്ന് അവകാശപ്പെടുമ്പോള്‍ മറ്റെന്തു പറയാന്‍ ...!

എന്റെ ആ പഴയ സുഹൃത്തും വീട്ടുകാരും ഇപ്പോള്‍ നാട്ടിലാണെന്നു അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവരെയൊന്നു കാണാം എന്നുവെച്ചു. ഒരുകാലത്ത് എന്നെ ഏറ്റവും ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരുന്ന അവര്‍ പിന്നെ എന്തോ ഞാനുമായി അത്ര അടുപ്പതിലായിരുന്നില്ല. എനിക്ക് സുഹൃത്തുക്കളെ കാത്തു സൂക്ഷിക്കാന്‍ കഴിവില്ലെന്നു എന്റെ ഭാര്യ പറയുന്നതുപോലെ അതും എന്റെ കുറ്റമായിരിക്കാം എന്ന് ഞാന്‍ സമാധിനിച്ചിരുന്നു. എങ്കിലും ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട്‌ ബന്ധപ്പെടാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമല്ലാതെ ഒരിക്കലും അവര്‍ എന്നെ അന്വേഷിക്കാതിരുന്നത് എന്നില്‍ നല്ല വിഷമം ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് അവര്‍ ഇവിടെയുണ്ടെന്നു അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അങ്ങോട്ട്‌ പോകാം എന്ന് വെച്ചതും.

കുറച്ചധികം പണിപ്പെട്ടാണ് എനിക്ക് അവരുടെ താമസ സ്ഥലം കണ്ടെത്താനായത്. അവിടെയെത്തിയപ്പോള്‍ എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ വിശ്വസിപ്പിക്കാനും സമയമെടുത്തു. നദീതീരത്തെ മണിമാളിക തേടിചെന്ന ഞാന്‍ കണ്ടത്, പുറമ്പോക്കില്‍ വളച്ചുകെട്ടിയ ഒരു ചെറ്റക്കുടില്‍. ഞാന്‍ അറിയുന്ന സമയം വരെ സമ്പത്തിന്റെ നെറുകയില്‍ സുഖലോലുപതയുടെ കൊടുമുടിയില്‍ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഇവര്‍ എങ്ങിനെ ഇങ്ങിനെയയെന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലായതേയില്ല. രണ്ടുനാല് ദിനം കൊണ്ടൊരുത്തനെ .... ശ്ലോകങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ തികട്ടി വന്നു നിറഞ്ഞു.

എന്നെ കണ്ടതും കുറച്ചു സമയം ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്നെ നോക്കി നിന്ന എന്റെ ആ പഴയ പ്രിയ സുഹൃത്ത്‌ പിന്നെ എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒറ്റ കരച്ചിലായിരുന്നു. അവനു പിന്നാലെ കടന്നെത്തിയ കുട്ടികളും എന്നെ ചുറ്റി കരച്ചിലായപ്പോള്‍ അവരുടെ ഭാര്യ അപ്പുറത്ത് നിന്നും കരച്ചിലായി. കുറച്ചു സമയം അങ്ങിനെ നിന്ന് ഒന്ന് ആശ്വസിച്ചതും ഞാന്‍ മെല്ലെ കാര്യങ്ങളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.

വിദേശത്തായിരുന്ന അവര്‍ക്ക് പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം ഒന്നുമില്ലാതെ തിരിച്ചു പോരേണ്ടി വന്നപ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക് അവരെ തന്നെ നഷ്ട്ടപ്പെടുകയായിരുന്നു. ഒന്നുമില്ലാതെയാണ് വന്നതെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അതുവരെയും എല്ലാറ്റിനും കൂടെത്തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്ന സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഓരോരുത്തരായി അവരെ വിട്ടൊഴിയുക മാത്രമല്ല സുഹൃത്തുക്കള്‍ എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന അവരെല്ലാം അവരെ പുറകില്‍ നിന്ന് ഉപദ്രവിക്കാനും തുടങ്ങിയത് അവര്‍ക്ക് സഹിക്കാന്‍ പറ്റുന്നതിലും അപ്പുറത്തായി. ഉറ്റ ബന്ധുക്കള്‍ പോലും അവരെ ഒരു ചടങ്ങുകളിലെക്കും ക്ഷണിക്കുക പോലും ചെയ്യാതായി.

ചിരപരിചിതമായ ഒരു കഥയിലെ രംഗങ്ങള്‍ എല്ലാം പതിവുപോലെ. പണത്തിന്റെ തെറ്റായ കൈകാര്യവും, മറ്റുള്ളവരെ അന്തമായി വിശ്വസിച്ചും ആശ്രയിച്ചും ഉള്ള ജീവിതവും ഏതൊരു വലിയവനെയും എത്തിക്കുന്ന അതെ അവസ്ഥ. ഏതൊരു മനുഷ്യനും ആവര്‍ത്തിച്ചു സംഭവിക്കുന്ന ജീവിത യാഥാര്‍ത്യങ്ങള്‍. ഇവിടെയും ഒന്നിനും മാറ്റമില്ല. അവന്റെ എല്ലാ സ്വത്തുക്കളും മുന്‍പേ തന്നെ അവന്റെ സ്വന്തം വീട്ടുകാര്‍ക്ക് എഴുതിക്കൊടുതിരുന്ന അവനു പക്ഷെ സ്വന്തമായി ഒരു ചെറിയ വീടുണ്ടായിരുന്നു മുന്‍പ്. അതുമല്ലെങ്കില്‍ അവന്റെ ഭാര്യക്ക് ഒരു വീടുണ്ടായിരുന്നു. അതിനെന്തു പറ്റിയെന്നു ചോതിക്കേണ്ടി വന്നില്ല. അതിനുമുന്‍പെ അവന്റെ ഭാര്യ പറഞ്ഞു അത് അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും അവരുടെ പേരിലാക്കിയെന്നു.

ജീവിതത്തിന്റെ മുക്കാല്‍ പങ്കും വെറുതെ നഷ്ട്ടപ്പെടുത്തിയ അവനിനി എന്ത് ചെയ്യാന്‍ പറ്റുമെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. ഉന്നതങ്ങളില്‍ മാത്രം ജീവിച്ചിരുന്ന അവര്‍ക്കെങ്ങിനെ ഇങ്ങിനെ കഴിയാന്‍ ആകുമെന്നും എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. എങ്കിലും അവരുടെ പറക്കമുറ്റാത്ത കുട്ടികളെയോര്‍ത്ത് ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും നീറുന്നു.....!!!